Buscar este blog

sábado, 28 de febrero de 2009

O Carballiño y alrededores

Hace algún tiempo comencé a oir hablar de Carballiño a raíz de conocer a gente en un FLOG, gente que al final son amig@s...

Me sonaba Carbayo porque fué un personaje que tiene relación con mi pueblo ya que fué uno de los que descubrieron cuevas en mi pueblo... pero Carballiño... después me he enterado que un CARBALLO (con R) es un roble fuera de Galicia...

Como decía en otro post... solamente me moví por Galicia haciendo el Jubileo, y eso que aunque pateé caminos mi ruta fué por lo que llaman el CAMINO DEL NORTE, por lo cual por Ourense... pues no.


Reflejos en el Arenteiro

Mi relación con Ourense nace de una visita a la Catedral con motivo de la "toma de posesión", o como quiera que se llame, del Obispo Carlos Osoro Sierra, (me han chivado que se llama Ordenación Episcopal y debiera haber escrito Monseñor...), eso fué allá por el año 1997. Que nadie vea en este párrafo una falta de respeto hacia el Obispo, pero le considero un buen amigo que me dió clase y conversé mucho con él, y además, que coño, que es buena gente.

Bien, dicho esto señalar que en mi flog ( http://www.flogup.com/xtco ) he conocido gente muy maja de la que me enorgullezco de pertenecer a su grupo de amistades y que a raíz de ello he tenido oportunidad de volver a la provincia de Ourense.

(La foto de arriba... la iglesia de Carballiño)

Anguilas fritas, nunca las había comido así...

Además de ir cultivando poco a poco estas y otras amistades he tenido ocasión de ser turista con guías autóctonos, autóctonos en cuanto a estar residiendo allí... y de asimilar conocimientos y... gastronomía jejejeje

Bueno, pues a lo largo de ...unos cuantos post, os iré comentando lo que vi en el tiempo que estuve y que me sorprendió gratamente, claro que, los guias hacen mucho jejejeje

EN GALLEGO...

Fai algún tempo comecei a oir falar de O Carballiño a raíz de coñecer a xente nun FLOG, xente que ao final son amig@s...

Soábame Carbayo porque fué un personaxe que ten relación co meu pobo xa que fué un dos que descubriron cuevas no meu pobo... pero O Carballiño... despois decateime que un CARBALLO (con R) é un roble fóra de Galicia...

Como dicía noutro post... soamente movinme por Galicia facendo o Jubileo, e iso que aínda que pateé camiños a miña ruta fué polo que chaman o CAMIÑO DO NORTE, polo cal por Ourense... pois non.

Reflexos no Arenteiro (fOTO)

A miña relación con Ourense nace dunha visita á Catedral con motivo da "toma de posesión", ou como queira que se chame, do Bispo Carlos Osoro Sierra, (chivaronme que se chama Ordenación Episcopal e debese escribir Monseñor...), iso fué alá polo ano 1997. Que ninguén vexa neste párrafo unha falta de respecto cara ao Bispo, pero considerolle un bo amigo que deume clase e conversei moito con el, e ademais que é boa xente.
Ben, dito isto sinalar que no meu flog ( http://www.flogup.com/xtco ) coñecín xente moi maja da que me enorgullezco de pertencer ao seu grupo de amistades e que a raíz diso tiven oportunidade de volver á provincia de Ourense.

(A foto de arriba... a igrexa de O Carballiño)

Anguilas fritas, nunca as comin así...

Ademais de ir cultivando aos poucos estas e outras amizades tiven ocasión de ser turista con guías autóctonos, autóctonos en canto a estar residindo alí... e de asimilar coñecementos e...

3 comentarios:

Genín dijo...

Eso, eso, cuenta y pon fotos.
Las anguilas tienen buena pinta, parece que también están desapareciendo...
Salud

Anónimo dijo...

Hola Situuuuuuuuu...jejeje, me gusta lo que veo aquí, toda información es poca, sabes que me paso a menudo aunque no comente.

El nuevo banner está muy chulo...muakssssssssss

Chela dijo...

¡Que divertido!

Acabo de contestar en mi blog tu comentario a lo de los flogs, que la verdad no sabía de que ibá el tema. Ahora veo que es una cuestión no solo de los más jovenes, ja,ja...

A Carballiño voy con frecuencia con los Amigos de los Museos de Galicia, pues Felipe-Sené, su "alma mater" es precisamente de allí y le tira su tierra. Precisamente este domingo próximo la excursión es por tierras del Arenteiro para ver las mimosas en flor, etc.

Este viaje que acabo de hacer por tierras de Lugo en los Carnavales, y que he puesto en mi último post, he comido unas anguilas como las de tu foto (a mi se me olvido hacersela) y que nunca habia antes comido así. ¡Estaban sabrosisimas!
Y para "regarlas" nos tomamos un buen vino de Ribeira Sacra, y luego unos chupitos de buen aguardiente de hierbas con los postres, unas filloas rellenas y caramelizadas, que quitaban el hipo.

La mejor manera de conocer los sitios es dejarse guiar y acompañar por los "nativos". Celebro que tengas buenos amigos por esas tierras, si vuelves por ahí avisame y salgo al encuentro.

Un abrazo.